وصال

به گفته‌ی کارشناسان امنیت، بهتر است از ابزار مدیریت رمزعبور داخلی مرورگر اینترنت استفاده نکنید، زیرا خطر هکر شدن حساب‌های کاربری‌تان را افزایش خواهد داد.

معمولا متخصصان امنیت در این مورد هشدار می‌دهند که ابزارهای مدیریت رمزعبور مبتنی‌بر مرورگر فاقد امنیت و ویژگی‌های نرم‌افزارهای اختصاصی مدیریت رمزعبور هستند. اما بااین‌حال، استفاده از ابزارهای مدیر رمزعبور، بهتر از به‌خاطر سپردن گذرواژه‌های مختلف است. گزارش جدید منتشر شده از AhnLab ASEC ثابت می‌کند که ذخیره کردن گذرواژه‌ها در مرورگر، کاربر را به‌شدت دربرابر هکرها آسیب‌پذیر خواهد کرد؛ حتی اگر از رمزهای عبور منحصر‌به‌فرد برای هریک از حساب‌های کاربری‌تان استفاده کنید.

به گزارش ریویوگیک، محققان در AhnLab ASEC درحین بررسی یک نقض اطلاعات اخیر دریافتند که هکرها اطلاعات ورود به سیستم شرکت را از مرورگر یک کاربر به‌سرقت برده‌اند. هکرها از یک بدافزار رایج به‌نام RedLine استفاده کرده‌اند که بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ دلار قیمت دارد تا اطلاعات ورود به سیستم را بازیابی کند. نرم‌افزار آنتی‌ویروس، این بدافزار را که احتمالا از طریق ایمیل فیشینگ توزیع شده بود، شناسایی نکرد.

مرورگرهایی مثل کروم واج از ابزارهای مدیریت رمزعبور بهره می‌برند که به‌طور پیش‌فرض در دسترس کاربران قرار دارد. این ابزار همه‌ی تلاش‌های ورود به سیستم را با اطلاعات مربوطه مثل تاریخ و زمان، URL وب‌سایت و هرنام کاربری یا رمزعبوری که استفاده کرده‌اید، ثبت می‌کند. RedLine می‌تواند به این داده‌ها دسترسی داشته باشد و آن‌ها را تفسیر کند که امکان دارد هکرها از آن‌ها استفاده کرده یا داده‌ها را به افراد دیگر بفروشند.

برای جلوگیری از این آسیب‌پذیری، باید ابزارهای مدیریت رمزعبور داخلی مرورگر خود را به‌طور کامل غیرفعال کنید. مرورگر هنگام ذخیره‌سازی داده‌های مربوط به ورود به وب‌سایت‌ها، اطلاعات دیگری مثل آدس URL آن وب‌سایت را هم ثبت می‌کنند و در نتیجه هکرها می‌توانند با استفاده از این اطلاعات، بدون مجوز ورود،ِ وارد حساب کاربری شما شوند.

درنتیجه پیشنهاد می‌کنیم، ابزار مدیر رمزعبور داخلی مرورگر خود را غیرفعال کنید و بدین منظور از نرم‌افزارهای اختصاصی مدیریت گذرواژه بهره ببرید. تعداد زیادی گزینه‌ی رایگان و پولی وجود دارد که می‌توانید به‌راحتی از آن‌ها در مرورگرهایی مثل اج، کروم یا فایرفاکس استفاده کنید.

محققان کاوشگری سبک‌وزن و به‌شکل بشقاب پرنده طراحی کرده‌اند که می‌تواند در آسمان ماه و دیگر سیارک‌های بدون اتمسفر معلق بماند.

پژوهشگران MIT بشقاب‌پرنده‌ای طراحی کردند که می‌توان بی‌نیاز از سوخت، اطراف ماه معلق بماند. انرژی مورد نیاز بشقاب پرنده از میدان الکتریکی حاصل از قرارگیری در معرض نور خورشید و پلاسمای اطراف آن تأمین می‌شود. در غیاب جو، تابش خورشید باعث ایجاد بار الکتریکی بر سطح ماه می‌شود که می‌تواند گرد و غبار سطح ماه را در ارتفاع بیش از یک‌متری، معلق نگه دارد. جالب اینکه امکان استفاده از انرژی ذرات معلقِ باردار، وجود دارد.

کاوشگرِ پیشنهادی از ماده‌ای به نام تجاری مایلار (Mylar) ساخته می‌شود. این ماده اگر در معرض نور خورشید باشد، بار الکتریکی مشابهی در خود ذخیره می‌کند. از پرتوهای یونی ضعیف هم برای شارژِ وسیله‌ی نقلیه و هم افزایش بار سطحیِ طبیعی برای مقابله با گرانش، استفاده می‌شود.

پائولو لوزانو، مهندس هوافضا از MIT می‌گوید:

در صورت عملیاتی‌شدن کاوشگرِ معلق، دیگر لازم نیست نگران چرخ‌ها یا قطعات متحرک باشید. سطحِ سیارک‌ها ممکن است کاملاً ناهموار باشد؛ ولی تا زمانی که برنامه‌ی کنترل‌شده‌ای برای معلق نگه داشتن کاوشگر خود داشته باشید، می‌توانید از زمین‌های بسیار ناهموار و ناشناخته عبور کنید، بدون اینکه نیازی به کج کردن مسیر داشته باشید.

رانشگرهای یونی، نازل‌های کوچکی هستند که پیش‌تر برای به حرکت درآوردن ماهواره‌ها در فضا استفاده می‌شدند. در واقع سوخت رانشگرها نمک مذاب است که وقتی در معرض برخورد بار الکتریکی قرار گیرد، مانند پرتویی از نازل‌ها خارج می‌شود؛ اما در این‌مورد بار الکتریکی به سطح زیرین منتقل می‌شود تا بار طبیعی خود را تکمیل کند. مدل‌های ریاضی تأیید می‌کنند که ایده‌ی پژوهشگران MIT می‌تواند عملیاتی شود و نیروی رانشِ کافی برای جدا کردن کاوشگر از سطح ماه و معلق نگه‌داشتن آن را فراهم می‌کند.

گروه پژوهشی MIT در شبیه‌سازی آزمایشگاهی، با ایجاد نیروی الکترواستاتیک به کمک منابع یونی، توانسته است وسیله‌ی نقلیه‌ی کوچکی به اندازه‌ی کف دست و جرم ۶۰ گرم را به‌منظور شناور ساختن در فضا، به پرواز درآورد. مقدار عددیِ نیروی مورد نیاز برای جدا کردن جسم از سطحِ سیاره، به ابعاد آن سیاره بستگی دارد. لوزانو می‌گوید:

در این نوع طراحیِ مبتنی بر یون‌ها، با صرف توان بسیار کمی، می‌توانیم ولتاژ زیادی تولید کنیم. نیروی مورد نیاز به حدی ناچیز است که می‌توانیم این کار را تقریباً رایگان انجام دهیم.

هنگامی که چمدان خود را برای سفر به ماه یا هر جای دیگری در فضا می‌بندید، لازم است تا جایی که امکان دارد وسایل سبکی انتخاب کنید؛ چراکه حمل‌ چمدان سنگین‌تر به سوخت بیشتری نیاز دارد و منجر به هزینه بیشتری برای پرتاب می‌شود. در مورد این کاوشگرِ پیشنهادی، مقدار زیادی از نیروی مورد نیاز آن به‌طور طبیعی تأمین می‌شود. پژوهش اخیر ثابت می‌کند که شناور ماندن چنین وسایلی امکان‌پذیر است. محققان می گویند برای اینکه بشقاب‌ پرنده به ارتفاع قابل توجهی برسد، به شبیه‌سازی‌ها و آزمایش‌های بیشتری نیاز خواهد بود.

سیارک‌های بزرگی مانند Psyche را نیز می‌توان توسط کاوشگر پیشنهادی MIT مطالعه کرد. این دستگاه به کارشناسان راهی برای کاوشِ اجرام سنگی از فاصله‌ی نزدیک می‌دهد.

اولیور جیا-ریچاردز، پژوهشگر حوزه‌ی فناوری فضایی ناسا از MIT، می‌گوید:

ما تصور می‌کنیم این بشقاب‌ پرنده در مأموریت‌هایی مانندِ هایابوسا که توسط آژانس فضایی ژاپن صورت گرفت، مورد استفاده قرار خواهد گرفت. پیش‌بینی می‌کنیم که این شیءِ معلق قادر خواهد بود کاوش‌گرهای کوچکی را برای مطالعه، به سطح ماه یا سایر سیارک‌ها، بفرستد.